Tekst: prof. Kazimierz Karolczak
Potwierdzone związki rodziny Dzieduszyckich ze Lwowem sięgają XV wieku1, a wiadomo, iż w wieku XVI posiadali oni już dwór pod Wysokim Zamkiem w okolicy zwanej „za strzelnicą”. Prócz budynku był tam ogród, sad, karczma i kilku zagrodników, a całość nazywano „Zabawą”2. Własność tę Rafał Dzieduszycki sprzedał ostatecznie przed 1608 r. hetmanowi Stanisławowi Żółkiewskiemu.
Czytaj dalej Lwowski pałac Dzieduszyckich w drugiej połowie XIX wieku
Wspomnienia Ewy Dzieduszyckiej zatytułowane Podróżniczka ukazały się w 2018 roku nakładem Wydawnictwa Literackiego. Spisywane były w latach 1961-1963, kiedy ich autorka złamała nogę w biodrze i unieruchomiona mogła skupić się na pisaniu. Opracowania jej wspomnień podjęły się wnuczka Małgorzata Dzieduszycka – Ziemilska i prawnuczka Dominika Sigsworth.
Na blogu CzytamPoPolsku ukazała się recenzja tej książki. Czytaj dalej Podróżniczka Ewa
Ulica Kurkowa 15 we Lwowie to adres, pod którym Włodzimierz Dzieduszycki (1825-1899) i jego żona Alfonsyna (1836-1919) począwszy od 1855 roku spędzali coraz więcej czasu z racji licznych spraw zatrzymujących ich we Lwowie. Bardzo szybko pałac zaczął tętnić życiem. Małżonkowie prowadzili tam przez wiele lat salon towarzyski, ale po latach okazało się, że pałac na Kurkowej stał się przede wszystkim centrum życia rodzinnego i bardzo ważnym punktem odniesienia dla całej rodziny.
Poniżej prezentujemy tekst Stanisława Cieńskiego (1898-1993) Kurkowa, który pochodzi z jego książki Zamykam oczy i widzę. Stanisław był wnukiem Włodzimierza i Alfonsyny oraz synem ich córki Marii (1863-1941).1.
Czytaj dalej Kurkowa. Wspomnienie Stanisława Cieńskiego
„Magdalena Katarzyna z Dzieduszyckich Morska (1762-1847), córka cześnika koronnego Tadeusza Dzieduszyckiego i Salomei Bibersztein-Trembińskiej, była kobietą o wielu zainteresowaniach i talentach” zaczyna swój artykuł dr Dorota Sidorowicz-Mulak Księgozbiór Magdaleny Morskiej (1762-1847) w Bibliotece Ossolineum, który ukazał się w ostatnim roczniku „Z Badań nad Książką i Księgozbiorami Historycznymi” 2018 tom 12. Autorka rysuje w nim portret wpływowej kobiety, która prowadziła znany ośrodek kultury dla galicyjskiej elity.
M. Morska nie zamierzała stworzyć w zarzeckim pałacu reprezentacyjnej biblioteki, jaką na przykład posiadał jej brat Józef Kalasanty w Poturzycy, ale oczywiście książki w pałacu były ważne i zajmowały poszczególne meble w kolorowych pokojach: „w białej szafie w białym pokoju” albo „w sypialnym zielonym pokoju, w komodzie orzechowej o pięciu szufladach”. Przeanalizowane przez autorkę artykułu materiały źródłowe „pozwalają stwierdzić, że hrabina zgromadziła w Zarzeczu niemały księgozbiór służący edukacji i rozrywce”. Zapraszamy do lektury.
Stowarzyszenie Związek Rodowy Dzieduszyckich dziękuje autorce oraz redakcji „Z Badań nad Książką i Księgozbiorami Historycznymi” za udzielenie zgody na publikację artykułu.
