Wystawa Reportażystka wcale nie musiała zaistnieć. Przed laty szklane klisze znalazły się w jednej z krakowskich kamienic. Gdyby nie zainteresował się nimi Stefan Okołowicz, który je następnie opracował cyfrowo, a potem pokazał na wystawach w Zakopanem i Kownie, mogłyby nadal pozostać nieznane.
Do tej pory motywy tatrzańskie i zakopiańskie sfotografowane przez Klementynę we współczesnej interpretacji cyfrowej Stefana Okołowicza i Macieja Czerniewskiego zostały pokazane na wystawach: „«Staś W. skacze przez płot». Fotografie Klementyny hr. Szembekowej z lat 1897–1905” (willa Oksza, filia Muzeum Tatrzańskiego im. Dra Tytusa Chałubińskiego w Zakopanem, 2014), Anioł i syn (Muzeum Tatrzańskie 2015) – też w albumie, który towarzyszył wystawie – oraz Angelas ir sūnus. Witkiewicziai Zakopanėje ir Lietuvoje (Kowno 2018).
Klementyna Szembekowa dokumentowała codzienność. Chociaż nie była prekursorką w tym zakresie, jej działalność stanowi ważny wkład w rozwój kultury, ale też jest istotnym świadectwem czasów. O historii fotografii, kontekście ich powstawania i o fotografii reportażowej mogą Państwo posłuchać poniżej, w wystąpieniu dr Magdaleny Kwiecińskiej z Muzeum Tatrzańskiego.
AUDIODESKRYPCJA WYSTAWY
Stefan Okołowicz – artysta fotografik, witkacolog, badacz fotografii Witkacego, kolekcjoner, jeden z fundatorów Instytutu Witkacego w Warszawie. Z Ewą Franczak opracował album o fotografiach Stanisława Ignacego Witkiewicza Przeciw Nicości (1986). Kurator wystaw i twórca katalogów, m.in. Witkacy i inni(2011), Anioł i Syn – 30 lat dialogu Stanisława i Stanisława Ignacego Witkiewiczów (2015), Chlust, głębie Witkacowskiej (pod)świadomości (2023). Z Januszem Deglerem i Tomaszem Pawlakiem wydał tomy Dzieł zebranych S.I. Witkiewicza (Listy II, vol. 1, vol. 2, cz. 1–2; współredaktor Kroniki życia i twórczości S.I. Witkiewicza). Opracował zespół 116 fotografii Klementyny Szembek z Dzieduszyckich po raz pierwszy pokazany na wystawie „Staś W. skacze przez płot”. Fotografie Klementyny hr. Szembekowej z lat 1897–1905 (willa Oksza, filia Muzeum Tatrzańskiego im. Dra Tytusa Chałubińskiego w Zakopanem, 2014). W kolejnych latach część z opracowanych fotografii została pokazana na wystawie Anioł i syn (Muzeum Tatrzańskie 2015) i w albumie, który towarzyszył wystawie, oraz na wystawie Angelas ir sūnus. Witkiewicziai Zakopanėje ir Lietuvoje (Wilno 2018).
Dziękujemy panu Stefanowi Okołowiczowi za udostępnienie opracowanych cyfrowo fotografii wraz z podpisami.
Dziękujemy Ministerstwu Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Narodowemu Centrum Kultury i Województwu Podkarpackiemu, bez których wystawa nie mogłaby się odbyć.
Serdecznie dziękujemy wszystkim partnerom: Gminie Zarzecze, Centrum Kultury w Zarzeczu, Muzeum Dzieduszyckich w Zarzeczu, Muzeum w Jarosławiu Kamienica Orsettich, Państwowemu Muzeum Historii Naturalnej we Lwowie (Державний природознавчий музей).
Projekt konferencji dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego oraz z budżetu Województwa Podkarpackiego.
