Na wystawie Geniusz Lwowa. Lwów jako ośrodek sztuki i jego kolekcje artystyczne na Zamku Królewskim w Warszawie zostały pokazane dzieła sztuki pochodzące z Lwowskiej Narodowej Galerii Sztuki im. Borysa Woźnickiego, najważniejszej poza granicami Polski kolekcji malarstwa polskiego. Jak napisał we wstępie do katalogu wystawy Taras Woźniak – dyrektor lwowskiej Galerii – rozkwit różnorodności kulturowej Lwowa spowodował gwałtowny rozwój sztuki oraz pojawienie się pierwszych prywatnych kolekcji. W XIX wieku powstało ich około 40. Były tworzone przez pasjonatów sztuki wywodzących się z rodzin arystokratycznych: Rzewuskich, Ossolińskich, Lubomirskich, Mniszchów czy Lanckorońskich. Jedną z nich była Galeria Miączyńskich-Dzieduszyckich, która została otwarta dla publiczności w 1909 roku dzięki staraniom Alfonsyny z Miączyńskich Dzieduszyckiej w pałacu przy ulicy Kurkowej 15 we Lwowie. Jej podstawę stanowił liczący 450 prac zbiór obrazów malarzy włoskich, holenderskich, flamandzkich, francuskich i niemieckich, zebranych przez dziadka Alfonsyny Ignacego Miączyńskiego (1860–1809), marszałka Stanów Galicyjskich, podczas jego licznych podróży zagranicznych. Kolekcja została uzupełniona przez męża Alfonsyny Włodzimierza Dzieduszyckiego (1825–1899), który zgromadził około 400 obrazów malarzy polskich 1.
Poniżej znajduje się portret Józefa Ossolińskiego namalowany przez Jana Maszkowskiego i pochodzący z kolekcji Miączyńskich-Dzieduszyckich.
Jan Maszkowski2, Portret Józefa Maksymiliana Ossolińskiego3, ok. 1825, olej, płótno, ze zbiorów Dzieduszyckich, od 1940 w: Lwowska Narodowa Galeria Sztuki im. Borysa Woźnickiego
- Za: Przemysław Mrozowski, Amatorzy malarstwa i ich kolekcje, (w:) Geniusz Lwowa. Lwów jako ośrodek sztuki i jego kolekcje artystyczne, Zamek Królewski w Warszawie – Muzeum 2023, s.97. ↵
- Jan Ignacy Maszkowski (1794-1865) rozpoczął w 1813 naukę rysunku u Józefa Buisseta w Akademii Stanowej przy uniwersytecie we Lwowie. W latach 1818-1820 studiował w akademii wiedeńskiej u Giovanniego Battisty Lampiego st. Lata 1820-1824 spędził w Rzymie. Po powrocie zamieszkał we Lwowie. W latach 1834-1843 uczył rysunku i malarstwa w Akademii Stanowej, a po jej zamknięciu w swojej pracowni. Zasłużony głównie jako pedagog; za: Geniusz Lwowa, s. 106. ↵
- Józef Ossoliński (1748-1826), bibliofil, historyk i historyk literatury, pisarz i tłumacz, fundator biblioteki, w 1771 absolwent Collegium Nobilium Warszawie. W 1790 był jednym z delegatów galicyjskich przy dworze wiedeńskim, w 1793 osiadł w Wiedniu. Piastował liczne urzędy: w 1808 tajny radca stanu, 1809 prefekt cesarskiej Biblioteki Nadwornej, 1817 najwyższy marszałek koronny, 1825 wielki ochmistrz Galicji i Lodomerii. Członek licznych europejskich towarzystw naukowych. W 1817 otworzył Zakład Narodowy im. Ossolińskich we Lwowie, poszerzony w 1823 o Muzeum Książąt Lubomirskich; za: Geniusz Lwowa, s. 106. ↵
