Książki są świadkami naszej historii – pokazują nasz rozwój, świadczą o naszej tożsamości i utrwalają naszą kulturę. Doskonale o tym wiedział Józef Kalasanty Dzieduszycki, dlatego na początku XIX wieku założył Bibliotekę Poturzycką.
Dzięki pasji, zaangażowaniu i poświęceniu Józefa Kalasantego i jego syna Włodzimierza, który po ojcu zajął się rodzinnym księgozbiorem, zbiory gromadzone w bibliotece obejmowały dziesiątki tysięcy książek, atlasów, rysunków, rękopisów czy inkunabułów (w tym listy Jana Długosza czy rękopisy Juliusza Słowackiego). Pasja rodzinna nie dotyczyła jednak wyłącznie dzieł literackich – w zasobie znalazły się również dzieła malarskie.
Dziedzictwo zebrane w Bibliotece Poturzyckiej oddawało mnogość pasji, zainteresowań i obszarów działalności rodziny Dzieduszyckich, co można zauważyć również w zachowanych częściach księgozbioru – można odszukać książki związane z historią naturalną, sytuacją gospodarczą, geografią, ale również atlasy ornitologiczne, podręczniki, encyklopedie, mapy czy dyplomy, które również oddają ważne wydarzenia historyczne i społeczne.
Ze względu na wyjątkowość dziedzictwa Biblioteki Poturzyckiej w tym roku Związek Rodowy Dzieduszyckich herbu Sas po raz kolejny realizuje projekt konserwacji książek pochodzących z dawnego księgozbioru. W tym roku świetność odzyska ponad dwadzieścia kolejnych obiektów – między innymi dzieło wybitnego polskiego przyrodoznawcy i znawcy historii naturalnej – Jana Jonstona, którego 350. rocznica śmierci przypadnie w czerwcu przyszłego roku, dzieło Karola Linneusza, szwedzkiego lekarza i przyrodnika, który żył w XVIII wieku i był naukowo związany z Uniwersytetem w Uppsali, ale też Przegląd gospodarstwa lasowego na podstawie regulacyi z roku 1856, w którym są opisane dobra poturzyckie, i encykopedia, którą opracował wybitny francyski badacz Jean Guillaume Bruguière.
Prace konserwatorskie prowadzi doświadczona konserwator Uliana Romaniv. Mogą być one realizowane dzięki wsparciu Instytutu Polonika i Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Projekt dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.
