Odszedł śp. Kasper Pawlikowski

W środę 7 kwietnia o godz. 16:00 w kościele oo. Dominikanów w Krakowie odbędzie się Msza św. żałobna za śp. Kaspra. Ze względu na obostrzenia spowodowane pandemią, dostęp będzie ograniczony tylko do 15 osób.

Linki do transmisji z uroczystości.

Pogrzeb odbędzie się w Krakowie latem 2021 roku. Jak tylko data zostanie ustalona, ​​Rodzina ogłosi to na stronie Memorial website.

Śp. Kasper Pawlikowski spocznie w rodzinnym grobowcu Pawlikowskich na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Śp. Kasper Pawlikowski urodził się 5 czerwca 1927 roku w rodzinnym majątku w Medyce na Podkarpaciu jako drugi z pięciorga rodzeństwa. Jego matką była utalentowana malarka Lela z Wolskich Pawlikowska¹. Ojciec Michał zarządzał rodzinnym majątkiem, ale z zamiłowaniem oddawał się historii sztuki, pracy literackiej i wydawniczej. Jego życiową pasją odziedziczoną po przodkach była archiwistyka – zgromadził wspaniały zbiór dokumentów rodzinnych, starodruków, pamiątek powstańczych, dokumentów z różnych epok, autografów i prac plastycznych znanych polskich malarzy, poetów i pisarzy. Oprócz rodziców największy wpływ na wychowanie Kaspra miał jego dziadek Jan Gwalbert Pawlikowski, twórca Domu Pod Jedlami w Zakopanem, człowiek o niezwykle szerokich zainteresowaniach – taternik, prekursor ochrony przyrody, ekonomista, filozof, wydawca Króla Ducha Słowackiego, a także siostra matki, ukochana Ciocia Dziodzia, czyli Beata Obertyńska, poetka i pisarka, autorka wstrząsających wspomnień z zesłania na Syberię Z domu niewoli.

Kasper początkowo uczył się w domu, a następnie w szkole powszechnej Marii Magdaleny we Lwowie. Wybuch II wojny światowej uniemożliwił mu wstęp do gimnazjum. Pierwszy okres wojenny spędził w okupowanym przez Sowietów Lwowie, skąd w marcu 1940 roku Leli Pawlikowskiej udało się wywieźć dzieci do Goszyc pod Krakowem. W tym czasie Michał, który przedostał się przez Rumunię i Węgry do Włoch, dzięki wstawiennictwu włoskiego dworu Savoia uzyskał zgodę na sprowadzenie do Rzymu żony z czworgiem dzieci (jedno z rodzeństwa zmarło przed wojną na szkarlatynę). Tam Kasper ukończył gimnazjum i po nieudanej, o mało nie zakończonej tragicznie próbie przekroczenia linii frontu i dostania się na pozycje aliantów, ostatecznie po wyzwoleniu Rzymu wstąpił w dniu swoich szesnastych urodzin do II Korpusu, gdzie został zapisany do podchorążówki. Po zakończeniu wojny wyjechał z armią polską do Wielkiej Brytanii, zabierając rodziców i najmłodszą siostrę. Najstarsza z sióstr pozostała we Włoszech, wstępując do zakonu Sacré-Coeur, zaś młodsza, chorująca od dzieciństwa, zmarła i została pochowana w Rzymie. W Glasgow, a następnie w Londynie Kasper uczył się języka angielskiego, ukończył też szkołę administracji publicznej i handlu, następnie podjął pracę jako zecer i korektor w polskim Katolickim Ośrodku Wydawniczym „Veritas” w Londynie.

W roku 1953 zdecydował się na emigrację do Kanady. Przez Halifax i Winnipeg trafił do prowincji Saskatchewan, gdzie znalazł zatrudnienie w niewielkich firmach wydawniczych, najpierw w prowincjonalnym mieście Moose Jaw, później w Reginie w dzienniku „Leader Post”, wreszcie w „Oshawa Gazette” w prowincji Ontario. W połowie lat 50. jako autor felietonów i specjalista techniczny, współpracował też z polonijnym „Głosem Polskim-Gazetą Polską” wydawaną w Toronto. Często bywał też w Rawdon, niewielkiej miejscowości pod Montrealem, gdzie skupiało się życie zaprzyjaźnionych polskich rodzin o korzeniach ziemiańsko-inteligenckich. W roku 1955 zamieszkał w Montrealu, gdzie pracując nocą w dzienniku „Montreal Star”, ukończył studia licencjackie z nauk politycznych i slawistyki na francuskim Université de Montreal i podjął pracę w ICAO jako redaktor specjalistycznych dokumentów. Rok później założył rodzinę, żeniąc się z Myszką z Jasiukowiczów Moszczeńską, wdową, matką Marty i Ewy. W roku 1958 urodziła im się córka Maluta (Maria Ludwika). W roku 1966 został zaangażowany na stanowisku kierowniczym przy organizacji światowej wystawy Expo’67 w Montrealu. W roku 1970 ukończył studia magisterskie na wydziale pedagogiki University of Ottawa i znalazł zatrudnienie w rządzie Kanady jako wykładowca i redaktor podręcznika dla adeptów dyplomacji. Od lat siedemdziesiątych, pracując w CIDA, rządowej agencji pomocy międzynarodowej, prowadził analizy systemów szkolnictwa w krajach rozwijających się. Jego specjalnością była analiza systemów szkolnictwa w tych krajach i opracowywanie koncepcji ich reform oraz szkolenia kadr. Poza obowiązkami zawodowymi chętnie podróżował, często na motorze, po Indiach, Afryce i Ameryce Środkowej. Był członkiem klubu alpinistycznego, uwielbiał też wyprawy w ostępy kanadyjskich parków narodowych.

W roku 2007 ożenił się z Anną Madeyską (1^o voto Pilchową) i zamieszkał w Polsce. Rok później adoptował jej syna Józefa, obejmując ojcowską miłością także troje jego rodzeństwa: Karola, Zuzannę i Ludi.

Był utalentowanym rzeźbiarzem, członkiem Polskiego Związku Artystów Plastyków, a także pisarzem – jego książka Z Medyki. Wspomnienia rodzinne (Kraków 2017) spotkała się z bardzo żywym przyjęciem. Do jego najważniejszych dzieł należy też zaliczyć dwa niezwykłe domy będące w gruncie rzeczy kreacją artystyczną na wzór Domu pod Jedlami, które tworzył latami od podstaw albo niemal od podstaw – najpierw była to Pagóra w Laurentydach, nieopodal Morin Heights, a w ostatnich latach życia jego ukochana Chatka w Rdzawie w powiecie bocheńskim.

Zmarł 29 marca 2021 roku po długiej i ciężkiej chorobie. Nawet ona jednak nie zgasiła w nim radości i afirmacji życia, sztuki, piękna i miłości. Do końca był naszą ostoją, subtelnym lecz mocnym spoiwem rodziny, autorytetem dla własnych i przybranych dzieci (za: Memorial website).